Vandaag zijn we naar het Nyika National Park gereden, 107km over onverharde weg. Het was bij momenten een heel erg hobbelige rit, maar na drie uur waren we er vanaf. Aan de receptie wist men te vertellen dat alle chalets volgeboekt waren voor vandaag. Morgen kunnen we wel in een chalet.
We konden wel kamers nemen, maar die zagen ons er te groezelig uit. Dus hadden we slechts twee opties: ofwel doorrijden naar Livingstonia (onmogelijk volgens de kerel aan de receptie), ofwel kamperen. We waren bang dat het echt te koud zou zijn om te kamperen, want we zitten hier op 2300 meter boven de zee. Dat is nog 900 meter hoger dan in Zomba, waar we zoveel kou gehad hadden. Uiteindelijk besloten we om toch te kamperen.
Op het eerste gezicht is de camping fantastisch: een schitterend uitzicht, enkele shelters met tafels, een sanitair blok. Maar van zodra je dichterbij komt, valt op hoe vervallen is. Niets is onderhouden, het sanitair heeft de allure van een concentratiekamp. Het terrein zelf vormt dan nog het grootste probleem. Het is een paar hectare groot, maar er is geen vierkante meter vlak. We deden er bijna een uur over om de minst slechte plek te kiezen om onze tentjes op te zetten.
Nadat we ons kamp ingericht hadden en een grote stapel brandhout verzameld hadden, hebben we nog een kleine rondrit gedaan. We vinden het landschap ongelooflijk knap en zijn toch blij dat we tot hier gekomen zijn, ondanks alle praktische problemen.
We zien ook wat beesten, die achteraf allemaal reedbucks bleken te zijn.
Bovenop Mosi Viewpoint was het berekoud.
Vanavond hebben we heerlijk gekookt. Spaghetti met echt gehakt uit de ORI varkensworst die al twee dagen lag te chambreren in onze lauwbox. Nu even afwachten of we morgen gespaard blijven van diarree.
En na de afwas was het tijd voor marshmallows.
Komt het door ons stevige kampvuur, door de wijn, of is het gewenning? Ik heb in elk geval de indruk dat het hier minder koud is dan die fameuze nacht in Zomba.