Vannacht hebben we allemaal verrassend goed geslapen. Dat echte hotelbed deed toch wel deugd! Na een bar slecht ontbijt zijn we er weer ingevlogen. Hans ging met enkele kids richting internetcafé, Anita verdween zonder meer en de rest was volop bezig met inpakken. Om 10u werden we verwacht voor de start van onze dolphin tour, lees verder…
Deze morgen zijn we informatie beginnen verzamelen over onze uitstap op de Okavangodelta. Meteen volgde een enorme koude douche. Duur, duur, duur! De overtocht met de watertaxi kostte een fortuin, maar het alternatief was nog slechter. De weg van Popa Falls naar Seronga lag er nog slechter bij dan twee jaar geleden. De rit zou lees verder…
Zo sloom onze polers gisteren waren, zo actief waren ze deze morgen. Snel moesten de tentjes afgebroken worden, rap nog een ontbijt, want om 8u moesten we hier weg. Als tegenprestatie voor hun goede service gisteren, waren we niet meteen verschrikkelijk gehaast. We hadden allemaal heel slecht geslapen door de vele onbekende geluiden rondom ons. lees verder…
Gisteren was er geen vuiltje aan de lucht. Rafting, mevrouw? Jazeker, mevrouw! Negen personen ouder dan 11 jaar? OK, mevrouw. Deze morgen bleek dat de minimumleeftijd plots opgetrokken was tot 15 jaar. De baas werd erbij gehaald, maar dat leverde –behalve wat decibels– niet veel op. Geen rafting dus. Alternatieven? Gaan wandelen met een olifant, lees verder…
Vandaag hebben we het begrip “luieren” tot kunst verheven. Meer nog, het was een waar levensdoel. We vonden dat we dit wel verdiend hadden na de chaos van gisteren. Anita en Annelies gingen eens kijken wat er te shoppen viel en kwamen terug met een lokaal gefabriceerde broek, wat sierraden en een bestelling voor een lees verder…
Anita en Annelies vertrokken om 7u richting canopy tour en lieten ons achter om de valiezen te pakken. Een uurtje later waren ze terug, zo fier als een gieter. Zij hadden de tarzan-swing mogen doen, wij gisteren niet. Intussen liep het zweet in beken van mijn lijf naar beneden. De minste inspanning die je doet lees verder…
Iedereen die ooit met een vrachtwagen meegereden heeft, kent het unieke geluid van de “frein moteur”. In onze contreien valt dat niet zo enorm meer op, maar als je uitlaten hebt zonder noemenswaardige knaldempers (de fameuze Amerikaanse truck met grote neus en twee schoorstenen achter het appartement achter de stuurcabine), kan dat een hels lawaai lees verder…
Vannacht sliepen we als marmotjes. De stilte hier op de camping doet bijna pijn aan de oren. Om 05:30 was daar helaas de wekker al en we schoten prompt in actie, want we wilden om 06:15 aan de steiger staan voor onze boottocht richting Knight Inlet, het beste gebied in deze regio om grizzlyberen te lees verder…
Voor de tweede dag op rij moesten we onze wekker zetten, want ook de mensen van Sea Smoke hadden ons klaar en duidelijk aangemaand om tijdig op de afspraak te zijn. Net zoals gisteren hadden we ons ontbijt gisterenavond al klaargezet in één zak en zaten we amper 20 minuten na onze wekker al te lees verder…
Voor de tweede keer deze reis hadden we de wekker gezet. Dat heet dan vakantie. Dom genoeg had ik mijn “week” wekker gewoon aangezet, maar pas een eind later dan voorzien ontdekte ik dat het zaterdag was. Goed teken: ik was al vergeten welke weekdag het was. We zeulden onze bagage weer langs de talloze lees verder…
Vandaag moesten we sowieso richting Belleek, want Annelies en Wouter zouden daar de bus nemen naar Dublin om morgen naar huis te vliegen voor de begrafenis van Maya. Met enige tegenzin verlieten we ons zalig rustige plekje bij Inish Davar en zetten koers richting White Island, waar we ook restanten van een abdij zouden gaan lees verder…
Gisterenavond heeft zich in onze kajuit nog een hilarische discussie afgespeeld. We deden een poging om het vraagstuk “wat doen we morgen” te ontrafelen. Anita speelde de rol van proefballonnen-oplater met buitengewone verve. Telkens Maarten en ik min of meer convergeerden, lanceerde Anita een nieuwe plek waar we eens aan land konden gaan. Toen wij lees verder…
Het onweer dat aangekondigd was voor gisterenavond, waaide grotendeels voorbij aan de oostkant van Ierland. Wij merkten er in elk geval niets van. Deze morgen bleek de andere meteorologische voorspellen wel uit te komen: regen op ons dak. We kregen buien van miezer met af en toe een droge periode. Voor het eerst deze reis lees verder…
Agendapunt nummer één voor vandaag: Annelies en Wouter gaan oppikken in Bellanaleck. Zij keerden terug na de begrafenis van Maya. In dezelfde moeite wilden we de mannen van CarrickCraft eens laten kijken naar een olielekje. Ook het feit dat het stuur binnenin niet goed werkte, wilden we even laten bekijken. Buiten aan het stuur zitten lees verder…
Na de rotdag van gisteren was het zaak om weer aan te knopen met plezier van het reizen. De omgeving hielp alvast méér dan een handje. Toen we opstonden, was er schitterend weer en de setting rond Crom Castle is ronduit fantastisch. We maakten een stevige wandeling rond de ruïnes van het oude Crom Castle lees verder…
Niet alleen de bewoners van de mobilhomes verstoorden onze nachtrust, ook Marjolein leek niet van plan om te slapen. Heel de nacht heeft ze ’t kot overeind gezet en zo kwam het dat we deze morgen met een vrij hoog zombiegehalte naar mekaar zaten te kijken. Niets zo leuk als op reis zijn. Soms. Na lees verder…
Ontwaken was deze morgen ronduit zalig: het uitzicht over een héél meer voor ons alleen. Onze eerste stop was Keshcarrigan, waar we naar ’t schijnt een mooie wandeling konden maken naar de top van de Sheebeg. We hadden gelukkig het verstand om de fietsen te nemen, want 90% van het traject ging over asfalt. We lees verder…
We waren blij dat we het overvolle haventje van Leitrim achter ons konden laten en gingen verder over smalle kanalen. Af en toe gingen we over een breder meer en konden we volle gas vooruit. Op die manier konden we vandaag wat kilometers maken. We maakten een ommetje langs Carrick-On-Shannon voor een pump-out en waren lees verder…
Terugkeren richting Enniskillen, dat was het hoofddoel van vandaag. We waren al voor 10:00 deze morgen aan het varen, een record. Bij de tweede of de derde sluis botsten we op een Duitse familie en samen werkten we 12 sluizen af. We vormden een prima team en elk gebruikten we om beurt onze smartcard om lees verder…
Vandaag hebben we dan onze laatste sluizen afgewerkt. Het was nu écht routine geworden. Onderweg hadden we gehoord dat Belturbet echt wel het bezoeken waard was en dus maakten we een ommetje. Ook vandaag hadden weer af te rekenen met heel lange stukken met snelheidsbeperking. Terwijl al dat groen aan ons voorbijschoof, vonden we wel lees verder…
Vandaag zat onze reis erop: we keren terug. Eerst richting Enniskillen, waar we morgen onze boot inleveren en daarna met twee tussenstops naar huis. Vier uurtjes varen en we waren waar we moesten zijn. De laatste twee uur stond Wouter aan het roer en hij meerde ons perfect aan op de koop toe. “A charge lees verder…
Gisterennamiddag heerste de WK-koorts op TGV naar Parijs. De toon werd meteen gezet: “in de restowagen worden vandaag alleen mensen bediend die supporteren voor Les Bleus”. Een paar uur later zaten we in een splinternieuwe 878 naar Bogota. Er zat niets anders op dan de halve WK-finale van de Belgen te volgen via de dure lees verder…
