Alles over de reis in Zambia

Zambia, een parel

In augustus 2008 hebben we rondgetrokken in het zuidoosten van Zambia. De reis werd gekruid door flink wat tegenvallers, gelukkig allemaal zonder ernstige gevolgen. We hebben Zambia ervaren als een land met prachtige uithoeken, die soms moeilijk te bereiken zijn door de staat van de wegen. We hebben de Zambianen leren kennen als vrolijke, behulpzame lees verder…

Vliegen doe je niet voor je plezier

Iemand was er blijkbaar in geslaagd om het nummer van een gecancelled e-ticket aan Maarten te hangen. Zowel in Zaventem als Frankfurt moest de Etix helpdesk ingrijpen om de boarding pas uit de computer te wringen. Lange vluchten zijn sowieso geen pretje, maar de crew die South African Airlines op ons losliet, deed er werkelijk lees verder…

Eerlijk gezegd: beter dan verwacht

Toen we over het tarmac van Lusaka International Airport liepen, restten er nog twee levensvragen: Zijn we bagage kwijt? Laat de autoverhuurder ons in de steek? Een om een antwoord te krijgen, moesten we voorbij de immigratie zien te geraken. Net zoals ongeveer overal ter wereld hangt de luchthaven vol met posters die je welkom lees verder…

De wegisweg naar Livingstone

De planning voor vandaag was gauw eventjes de 470 km naar Livingstone te rijden, rond een uur of drie onze tentjes op te slaan en dan te gaan zwemmen. Het draaide lichtjes anders uit. Vooreerst hadden we onze chauffeur gevraagd om onze nieuwe gasbidons te gaan opvullen en erbij gezegd dat hij zich te hard lees verder…

Kippevel bij een wereldwonder

Toen we opstonden, was het afwachten hoe onze tentopbouw er bij daglicht uitzag. Al bij al viel het heel goed mee. Om te vermijden dat de doornen onze tentjes ruïneerden hadden we onze tenten niet onder de struiken gezet. Bij gebrek aan schaduw werden de langslapers al gauw door de hitte uit hun tentje gejaagd. lees verder…

Rafting viel in ’t water

Gisteren was er geen vuiltje aan de lucht. Rafting, mevrouw? Jazeker, mevrouw! Negen personen ouder dan 11 jaar? OK, mevrouw. Deze morgen bleek dat de minimumleeftijd plots opgetrokken was tot 15 jaar. De baas werd erbij gehaald, maar dat leverde –behalve wat decibels– niet veel op. Geen rafting dus. Alternatieven? Gaan wandelen met een olifant, lees verder…

Prettig gestoorde toestanden in Livingstone

Vandaag waren we vroeg uit de veren. We hadden onze wekker gezet om op tijd te kunnen vertrekken naar Sinazongwe. We werden hierbij echter heel grondig geholpen door de bende Nederlanders die ons gisteren al uit de slaap gehouden hebben. Rond een uur of 10 waren de auto’s geladen en met een tevreden gevoel stapte lees verder…

Verrassend: geen verrassingen vandaag

Bij gebrek aan lawaaierige Nederlanders hebben we vannacht heerlijk geslapen. Aangezien het rond het Karibameer doorgaans warmer is dan verderop, hebben we gisterenavond nog lang zitten babbelen zonder te rillen van de kou. Deze morgen was het aangenaam ontwaken op onze paradijslijke kampeerplek. We zitten hier werkelijk op een uithoek van de wereld. Veel is lees verder…

Vervloekte verkeersdrempels

Vandaag moesten we vroeg uit de veren, want we hadden een “game walk” geboekt. Men zou ons naar een privé eiland brengen waar allerhande wild zit — geen vleeseters. Later tijdens de wandeling hebben we dit evenement “de keuteltoer” genoemd, want behalve uitwerpselen in variërende staat van uitdroging hebben we zo goed als niets gezien lees verder…

Better than the real thing

Halverwege de nacht moest ik op zoek naar een extra deken, want het was werkelijk ijskoud in ons huisje. Om zes uur liep de wekker af; Didier en ik wilden uiteraard onmiddellijk weten hoe Catharina de nacht verteerd had. We hadden niet de indruk dat het verslechterd was. Haar hals was reuzestijf, maar de reacties lees verder…

En nu?

Gisteren hebben we ons voornamelijk bezig gehouden met de zorg om Catharina. Didier en Veronique zijn erin geslaagd om vanuit verschillende disciplines advies te krijgen vanuit België. Er is een dossier geopend bij beide betrokken reisverzekeringen en daar lijkt men nu toch redelijk samen te werken. Gezien de beperkte mogelijkheden om in Zambia een sluitende lees verder…

Apart verder

Deze morgen was een heel vervelend moment: slechts drie van de zes tentjes werden opgerold, slechts één van de twee afgeleefde 4×4’s werd geladen. Het afscheid was méér dan in mineur. We hadden niet zo veel bruikbare informatie over het gebied van de Lower Zambezi en hadden het plan opgevat om te gaan kamperen in lees verder…

Vegetariër in tweede lijn

Vannacht hebben we heerlijk geslapen. We hadden voor vandaag niet veel op het programma, waardoor we rustig konden uitslapen, rustig de tentjes afbreken, rustig een douche nemen in ons privé sanitair en dan rustig te gaan ontbijten. Net zoals gisterenavond was het eten echt niet te vreten, maar onze eigen voorraad was op. We hadden lees verder…

Brood(nodig)

Terwijl hij in Siavonga zat te wachten tot de verzekeringen een ei gelegd hadden over de repatriëring van Catharina, noteerde Didier enkele indrukken. Dat een kinderhand snel gevuld is mochten we meermaals ervaren. Niet alleen onze kinderen waren verrukt met een hompje “special bread” (Grannies Treasures Bakery, Siavonga) als afwisseling van hun dagelijkse “Croque monsieur” lees verder…

Bent u al naar de kerk geweest, meneer?

We hadden vandaag een lange rit voor de boeg. De ambitie was op tot in Bridge camp te geraken, 380km rijden. We wisten intussen dat de wegen in Zambia voor de nodige verrassingen kunnen zorgen en namen dus geen risico. Even buiten Chirundu moesten we nog eens halt houden voor een politiecontrole. Of ik vandaag lees verder…

Het einde van een motorblok

“En wat heeft u voor ons meegebracht uit Lusaka?” De agent grijnsde breed. “Ik zie een fototoestel, frisdrank, koeken. Wat heeft u voor ons?” Ik was totaal verrast. En hij had het door. We stonden helemaal alleen aan het checkpoint van de Luangwa Bridge. Het bord meldde nog “Welcome to the Eastern Province”. En dit lees verder…

Koude douche in Flatdogs

Rond 2u werden we gewekt door een achttal Engelsen die in de bar 6 flessen Red Label geslacht hadden. Er kwam ongelooflijk veel gesupporter aan te pas voor de zatste griet erin slaagde om haar tentgat min of meer recht te benaderen. En nadien hield de nabespreking door de heren ons nog enkele uren wakker. lees verder…

“It’s a permanent 4×4”

Gisteren hebben we braafjes ons eten in de “storage room” gezet, want we hadden geen zin om een olifant op bezoek te krijgen. Deze morgen stuurde ik Annelies om het eten, maar even later stond ze –buiten adem– terug aan onze tent. “Er staan olifanten in de weg!!” was de uitleg waarom ze het eten lees verder…

Onze eerste avondsafari

Onze gids stond op ons te wachten toen we aankwamen aan de receptie. We sprongen dus regelrecht van de minibus recht in een andere 4×4. We waren weer vertrokken voor een vier uur durende rondrit in het wildpark, maar deze keer met een deftige gids. Rustig en doelbewust cruisde hij door het zuiden van het lees verder…

Klikkerdeklik

Vandaag stond volledig in het teken van de wilde beesten. We moesten vroeg uit de veren, want om 6u vertrok onze ochtendsafari. Dat werd alweer een spectaculaire belevenis. We zagen een luipaard en geraakten tot op een paar meter van een leeuwin. Het luipaard gunde ons niet de tijd om veel foto’s te nemen, maar lees verder…

De brandwond van Raymond

Terwijl hij in Siavonga zat te wachten tot de verzekeringen een ei gelegd hadden over de repatriëring van Catharina, noteerde Didier enkele indrukken. Het verhaal Raymond vertelt het wedervaren van een klusjesman in Eagles Rest Camp (Siavonga). Tijdens het aanwakkeren van het vuur noodzakelijk voor het warm water in ons sanitair blok loopt R. een lees verder…

Overdag lui, ’s avonds op safari

We nemen nu helemaal het leefritme van de roofdieren over: overdag zijn we lui en ’s avonds schieten we in actie. De kinderen amuseerden zich vandaag te pletter in het zwembad. “Per ongeluk” vielen ze regelmatig met een gigantische plons in het water, zeer tot ongenoegen van de madammen die lagen te zonnen. We leerden lees verder…

Een extra dag South Luangwa

Normaal gezien moesten we vandaag met ons fameus minibusje terugkeren naar Chipata, hopen dat onze auto gerepareerd was en dan naar Lusaka rijden. Gisteren kregen we melding dat de motor wel heel ernstig kapot was, wat ons niet echt verbaasde. Dus stelde de verhuurmaatschappij een deal voor om ons per vliegtuig te laten terugkeren naar lees verder…

Terugkeer

Omdat we met het vliegtuig terugkeerden naar Lusaka, moesten we zoveel mogelijk gewicht achterlaten in Flatdogs. Gasbidons, vuurtjes, kookpotten, grill en kleren kregen een nieuwe eigenaar. We hoopten dat dit zou voorkomen dat we zouden moeten bijbetalen voor overgewicht. Bij het inchecken vertelde men ons aan de balie doodleuk dat de gewichtsbeperking 15kg/persoon was en lees verder…