We nemen nu helemaal het leefritme van de roofdieren over: overdag zijn we lui en ’s avonds schieten we in actie.
De kinderen amuseerden zich vandaag te pletter in het zwembad. “Per ongeluk” vielen ze regelmatig met een gigantische plons in het water, zeer tot ongenoegen van de madammen die lagen te zonnen.
We leerden ook begrijpen waarom de vuilnisbakken zo grondig afgesloten én achter een deurtje zaten.
We hadden geen eigen vervoer en konden dus geen eten gaan kopen. Los daarvan: in de winkeltjes in Mfuwe is wellicht niets te kopen waartegen onze verwende darmen bestand zijn. Dus moesten we telkens op restaurant.
Tijdens het eerste deel van de avondsafari kregen we enkele bekende beelden voorgechoteld:
We zagen ook een andere bende leeuwen, deze keer met iets oudere welpen.
Terwijl de zon stilaan begon onder te gaan, werd het steeds drukker in deze hoek van het kamp. Blijkbaar deed het nieuws de ronde dat er hier vanavond iets te beleven zou zijn. Telkens we tegenliggers ontmoetten, wisselden de chauffeurs informatie uit.
Toen de zon onder was, troffen we diezelfde leeuwenwelpen vlak bij hun slaapplaats. Blijkbaar waren deze leeuwinnen op jacht zonder de kleintjes.
We betrapten ook nog een nijlpaard dat net uit het water kwam.
Maar hét hoogtepunt kwam er toen we schijnbaar doelloos aan het rondtoeren waren aan de rand van een vlakte. Plots had de gids “iets” gezien en raasde als een gek recht door alles. Dat “iets” bleek een luipaard te zijn dat begon te jagen.
De electronica liet me danig in de steek toen ik wilde focusseren op dit prachtige beest. Toch is het gelukt om één redelijke foto te nemen.
Hoe het verder afgelopen is, kan ik u niet vertellen. Net zoals gisteren verknalde de sluitingstijd van het park dit feestje.