Omdat we met het vliegtuig terugkeerden naar Lusaka, moesten we zoveel mogelijk gewicht achterlaten in Flatdogs. Gasbidons, vuurtjes, kookpotten, grill en kleren kregen een nieuwe eigenaar. We hoopten dat dit zou voorkomen dat we zouden moeten bijbetalen voor overgewicht.
Bij het inchecken vertelde men ons aan de balie doodleuk dat de gewichtsbeperking 15kg/persoon was en niet 20kg/persoon zoals wij gehoord hadden. Anita had de tegenwoordigheid van geest om te zeggen dat ze het akkoord gekregen had van de general manager van Proflight en dat ze maar moesten bellen. En daarmee was de zaak geregeld. Voor het eerst in mijn leven nam ik een vlucht die te vroeg vertrok: 3 minuten voor het voorziene vertrek hingen we al in de lucht!
In de namiddag hebben we dan onze reisgenoten teruggezien. Met Catharina ging het al heel wat beter, maar zekerheid zouden we pas in België krijgen na een NMR scan.
De terugvlucht was een aaneenschakeling van vertragingen, urenlang in de rij staan aanschuiven, ergernis wegens botte stewardessen en frustratie wegens alweer een verloren valies. Kortom: vliegen doe je niet voor je plezier.
Zonder aarzelen echter: ondanks alle tegenslagen en avonturen wad dit de mooiste reis die we ooit gemaakt hebben.
