Omdat het té logisch leek om weer naar Afrika te reizen, hebben we deze keer iets westelijker gekeken. Het eerste idee was Argentinië, maar in augustus kan het tegenvallen om in Patagonië rond te trekken. Uiteindelijk viel de keuze op Costa Rica.
Het werd ons eerste contact met Midden-Amerika. En dat was niet het enige dat deze trip speciaal maakte. Voor het eerst sinds vele jaren lieten we onze tentjes thuis. Ter plekke hebben we ondervonden waarom kamperen in het regenseizoen afgeraden wordt. Dagelijks kregen we een drietal uur hevige regen te verwerken. De rest van de tijd was het bloedheet en vochtig, waardoor niets meer droog geraakt.
Dus werden het kleine hotels en B&B’s. Voor de rest hebben we vastgehouden aan onze traditionele aanpak: zelf traject kiezen, rondrijden met gehuurde 4×4. De boekingen en huurwagen hebben we geregeld via costaricaonline.nl en alles was puik georganiseerd.
We leerden de Tico’s kennen als een rustig volkje met positief zelfbeeld. We vonden de mensen overal heel behulpzaam zonder opdringerig te worden. We hadden horrorverhalen gehoord over de toestand van de wegen, maar dat viel veel beter mee dan verwacht. Nooit eerder werd Marjolein overal zo hartelijk onthaald als hier.
Zoals gebruikelijk hebben we ook deze keer een dagboek bijgehouden. Het hotel-leven liet meer tijd om te schrijven dan tijdens andere reizen. We keerden terug met ruim 10000 woorden tekst. Uit meer dan 2300 foto’s moest een keuze gemaakt worden voor online publicatie. Exact een maand na onze terugkeer kwam het dagboek online.
Veel leesplezier.
