Het krakende bed van de kinderen, de houtwormen die knaagden aan ons bed en de kuisploeg die om 04u30 de blaadjes begonnen op te vegen zorgden ervoor dat ik vannacht minder dan een uur sliep.
Ontbijt met zicht op zee maakte veel goed. Minder leuk waren de expliciete instructies om NIETS mee te nemen op het strand wegens risico om bestolen te worden.
Voor vandaag hadden we het plan om kennis te maken met onze chauffeur, geld te gaan wisselen en wat basisaankopen te doen. Seth, onze chauffeur, had een uur vertraging door ‘het verkeer’. We vertrouwden erop dat hij wel degelijk wist waar we geld konden wisselen en hij reed meer dan een uur met ons richting luchthaven. Tot we onderweg een internationale bank zagen. Neen, geld wisselen deden ze daar niet, maar wel aan de overkant van de weg in een klein groezelig kantoortje. Probleem opgelost, maar dan moesten we toch richting
luchthaven om te shoppen. Later zouden we merken dat er vlakbij Kokrobite een grootwarenhuis was, maar ik denk dat Seth alleen de buurt van de luchthaven van Accra goed kent.
Terwijl we in de file stonden besloten we om toch nog iets toeristisch te doen. Het dichtstbijzijnde slavenfort leek een goed idee. Fort Good Hope. Dat leek een goed plan tot we in Kasoa vastgeraakten in een gigantische verkeersknoop, veroorzaakt door een stel malle politieagenten die in het centrum het verkeer ontregelden.
Het fort bleek een verrassend klein gebouwtje te zijn. Uit het niets dook iemand op die zichzelf als “tour guide” voorstelde en we kregen wat uitleg over dit fort dat in 1702 gebouwd werd door de Nederlanders. We zagen de cellen voor de slaven, de “room of no return” en de verblijven van het management. Daar is nu trouwens een schitterend gastenverblijf ingericht. Met zicht op zee.
De terugkeer liep nog moeilijker dan de heenrit. Wat ontworpen was als een weg met één rijstrook in elke richting, was 
herschapen in één grote brok Afrikaanse creativiteit. Zowel “onze” pechstrook als de pechstrook aan de overzijde werd helemaal benut door verkeer richting Accra. En op veel plaatsen werd ook nog eens de onverharde weg links en rechts van de hoofdweg ingepalmd. Dit gewroet liep uiteraard finaal vast op het punt waar al die creativiteit plots toch over die ene officiële rijstrook moest.
