Deze morgen waren we wakker om 5u. Onze buren waren aan het inpakken en in de keuken begon men aan de voorbereiding van het ontbijt. Elke stap, elke WC die doorgetrokken wordt, iedereen in huis die een douche neemt: wij hoorden alles.
Vandaag was er voor ons een wandeling gepland in de omgeving van Monteverde. Onze gids reed voorop met zijn bromfiets naar een plaats waar een zeldzame Bellbird zou zitten. We hoorden hem wel, maar kregen hem niet te zien.
Dan reden we een paar kilometer verder, waar hij de schuilplaats kende van een Tarantula. We kregen het beestje eventjes te zien en dan kroop het terug in zijn hol.
De derde stop was een klein natuurparkje waar ook een colibri-tuin bij hoorde. Het wemelde er van de colibri’s. Logisch, want hier worden ze gevoederd met suikerwater.
De wandeling zelf werd danig verpest door Marjolein, die “loud and clear” liet blijken dat ze het niet zag zitten om in het bos te wandelen. Na een eind besloot Anita om met haar terug te keren naar de auto. Daar slaagde Marjolein erin om van de weg af te sukkelen en een paar meter lager in het bos te belanden. Behalve wat kleerscheuren gelukkig zonder verdere gevolgen.
Onze gids was vrij zwak. Voor de zoveelste keer kregen we een paar gemeenplaatsen verteld, inclusief het “15 maand per jaar regent het hier”. Hier en daar had hij nog een verhaal over wat planten, maar echt boeiend was het allemaal niet. We zagen nog eens een jonge gifslang, enkele duizendpoten en een zeer goed verborgen uil.
’s Middags reden we naar Stella’s Bakery, een plaats waar je volgens de Lonely Planet lekkere sandwiches kan eten. Wij hadden pech: het eten was amper te vreten.
In de namiddag zijn we een Canopy Tour gaan doen. De kabels waren hier veel veel langer dan in Tortuguero en we zoefden bij sommige kabels hoog boven de bomen. De “superman” is ook leuk. Je hangt dan horizontaal aan twee katrollen en vliegt liggend op je buik als een vogel over de vallei. Het geheel eindigde wel in een anticlimax toen ik de tarzan-swing niet durfde doen. Neen, die driekwart bungeesprong was echt niet aan mij besteed.
Intussen waren Anita en Marjolein een wandeling gaan maken over hangbruggen. Dat was in elk geval minder stresserend.