Typische verkeersknoop
Deze morgen liep de wekker af om 06:45, want we wilden op tijd vertrekken richting Montenegro. We genoten nog van de uitstekende douche van La Plazuela, lieten het grootste deel van het ontbijt aan ons voorbij gaan en om 08:20 waren we klaar voor de 310km waar we volgens Google Maps 5 à 6u zouden over doen.
We hebben geen druppeltje regen gezien, en konden dus zonder risico op uitschuivers helemaal loos gaan, ’t is te zeggen gewoon mee doen met de rest. Het blijft een beetje raar aanvoelen: met z’n allen aan 110km/u door een zone 30 razen.
Blij weerzien met de Panamerican Highway. Dit is onze vierde reis dat we een stukje ervan rijden
Onderweg viel weer eens op hoe slecht de Latin America kaart van TomTom is. Hele stukken hoofdwegen staan gewoon niet op de kaart. Er staan soms hele woonwijken op de kaart waar er in realiteit geen zijn. De gratis kaart van OpenStreetMaps is tot nu toe duidelijk superieur.
Lang lagen we op schema om de rit rond te krijgen op een kleine 5u, maar bij wegenwerken bij Montenegro verloren we een half uur. Te oordelen aan de naam “Finca El Palmar” dachten we dat we een kamer zouden krijgen op een grote boerderij. Niets: dit is een gewoon doordeweeks hotel, weliswaar helemaal omgeven door bananenplantages.
Finca Hotel El Palmar
We waren nog volop aan het installeren, fotos’ aan het downloaden van de fototoestellen, GPS tracks op PC aan het zetten toen we merkten dat er gezelschap was. Een van de gasten heeft zijn keffer hier achtergelaten en het dwaze beest doet zijn naam alle eer aan. Ik heb snel duidelijk gemaakt dat ik het beest met veel plezier de nek zou oversnijden en toen hebben ze hem ergens opgeborgen.
Bananenplantages rond het hotel, maar allerminst stilte
Even later kwam de ene auto na de andere aanrijden en was het een en al lawaai: luidruchtige gesprekken, spelende kinderen. We konden bijna letterlijk meevolgen wat onze onderburen tegen mekaar zegden. We vroegen ons af hoe veel we zouden kunnen slapen in dit hol zonder enige vorm van geluidsisolatie.