Nadat we onze boot ingeleverd hadden, sprong Maarten op de fiets en begon aan zijn fietstocht die nog een kleine drie weken zou duren. Wij reden richting Dublin, waar een hotel geboekt was. Dublin is ons enorm tegengevallen. Van zodra jwe 100m afweken van de drukke winkelstraat, kwamen we in heel onaangename straten terecht. We zochten nog een paar geocaches, maar dat ging niet van harte. Steden zijn echt ons ding niet.
Intussen waren Annelies en Wouter aan het shoppen, maar ook die expeditie leverde weinig op, in zoverre dat we naar een shopping center reden op zowat 20km buiten de stad.
We hadden geen zin meer om nog rond te zwerven en besloten om gewoon in het hotel te eten. Er stonden cocktails op de kaart en voor Annelies was dat al een uitstekend begin.
Op de ferry naar Holyhead
Op 30 juli reden we dan 700km van Dublin naar het onooglijke dorpje Lenham in Cork. We belandden in een typisch “gezellig” Engels hotelletje: krakende vloeren, muf vasttapijt, doorgelegen bed, gigantisch lawaai als je de WC doortrekt.
’s Avonds maakten we dan nog een leuke wandeling in de weiden en konden nog een paar geocaches scoren.
Shoppen in Folkestone
Op 31 juli namen we dan de Kanaaltunnel en rond de middag waren we thuis. Deze laatste drie dagen waren er eigenlijk teveel aan. Volgende keer dan misschien toch met het vliegtuig…